Κάτω από το γυμναστήριό μου, τυχαίνει να έχει ΑΒ. Κάθε φορά, που βγαίνω κατάκοπη, διψασμένη και πεινασμένη για κάτι που δεν θα ακυρώσει τον ιδρώτα που έχω χύσει, παίρνω από το ψυγείο μια συσκευασία Tomaccini. Τραγανά, αρωματικά, γλυκόξινα ντοματίνια, σε συσκευασία πλαστικό διαφανές ποτηράκι σαν του καφέ, που σκάνε σαν έκρηξη αληθινής καλοκαιρινής ντομάτας στο στόμα και τρώγονται σαν το πιο υγιεινό, το πιο αθώο σνακ. Σε χορταίνουν και σε δροσίζουν με Ελλάδα! Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν κάποια πρωτοποριακή ιδέα του εξωτερικού. Όταν βρέθηκα στη Σάμο, εντυπωσιάστηκα με το υδροπονικό θερμοκήπια του Γρηγόρη Γερασίμου και του Χρήστου Κατσάνου. Η ελληνική παραγωγή με όραμα, έτοιμη να κατακτήσει τις αγορές του εξωτερικού. Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι “τα ελληνικά προϊόντα έχουν μέλλον, αρκεί ο έλληνας παραγωγός να πάψει να έχει μικρές φιλοδοξίες”.

Στα ψυγεία λαχανικών του ΑΒ Βασιλόπουλος