Οι περισσότεροι μπορεί να φαντάζονται ότι η ζωή στο χωριό είναι κάτι από Χάιντυ-η μικρούλα των βουνών και μπόλικο από το Μικρό Σπίτι Στο Λιβάδι. Μπορεί να έχεις φέρει μαζί σου από την πόλη όλη την διάλεκτο της τεχνολογίας και όσες μικροσυσκευές σε ακολούθησαν από την Αθήνα, για μια νέα εξοχική καριέρα, όμως, το πρώτο βράδυ διαπιστώνεις πως εδώ πάνω το internet κάνει του κεφαλιού του-ω, ναι δεν είμαστε και τόσο Ευρώπη όσο νομίζαμε και η βόλτα στο fb θα γίνει μια βόλτα με το «θείο τραγί» του Σκαρίμπα, που ανέβαλες να διαβάσεις από τότε που γεννήθηκε το imstagram.
Την επόμενη το πρωί σε ξυπνούν τα αηδόνια, οι ελιές σου γνέφουν από το παράθυρο, ένα ρόδινο πρωινό μεταμορφώνει σε καρτ-ποστάλ τον κόσμο μπροστά στο πρώτο σου βλέμμα και όλα αυτά ζητούν απεγνωσμένα έναν υπέροχο εσπρέσο για να βρουν το βαθύτερο νόημά τους.
Τον πρώτο, μέγιστο καημό τον βιώνεις όταν διαπιστώσεις πως η εσπρεσιέρα που κουβάλησες αρνείται να λειτουργήσει με γεννήτρια. Να πιεις άλλον καφέ-αδιαπραγμάτευτο! Να ψωνίσεις καινούρια που να τα βρίσκει με τα ΒΑΤ της γεννήτριας-εξίσου αδιαπραγμάτευτο! Έχει πάει 12, μη σου πω και 1, με τον μισό εγκέφαλο αλειτούργητο, ψάχνεις πατέντα να πάρει μπρος ο καφές αφού πρώτα έχεις γίνει κολλητός, πληρώνοντας ένα μηνιάτικο σε κινητό, με σύμπαν το σέρβις της Nespesso, το οποίο δεν έχει καμμιά πείρα με τη χρήση της εσπρεσιέρας στο κορφοβούνι.
Την πατέντα θα την βρεις. Ως πολυμήχανος Οδυσσέας που έχει αποφασίσει να αποκεντρωθεί, χωρίς να εγκαταλείψει τελείως κάτι μικροχαρές του πολιτισμού που ναι μεν να ζήσουμε στη φύση αλλά να μην γίνουμε και τελείως καραγκούνες-που και να θέλαμε δεν κατέχουμε το πώς και το know-how.
Και λίγο μετά ξεκινά το μαρτύριο της κάψουλας. Η Nespresso δεν δύναται να σου κάνει ντελίβερυ όταν η διεύθυνσή σου είναι κάτι σε «πρώτη στροφή αριστερά δίπλα στη μεγάλη συκιά και απέναντι από την καστανιά». Ευτυχώς υπάρχει και η Dowe Egberts κάθε φορά που ξαναβρίσκεσαι στις αγορές του κόσμου. Και πιο μετά, ανακαλύψαμε τις κάψουλες του Coffee Island. Παραγγέλνεις το χαρμάνι που σου αρέσει, σου τις φτιάχνουν στο μαγαζί και κοστίζουν φτηνότερα από όλες.
Και ακόμη πιο μετά έρχονται οι πολύ μεγάλες ζέστες και σε ζητά επειγόντως ο φρέντο. Που εγώ το είχα σίγουρο ότι μόνο έτοιμο μπορείς να τον αγοράσεις. Τον φτιάξαμε στο σπίτι μεγαλείο, να σου πω το πώς: φτιάχνεις τη διπλή δόση, τον μεταγγίζεις σε ποτήρι, βάζεις όση ζάχαρη θες και μετά τον χτυπάς είτε στο μούλτι είτε στο χτυπητήρι του φραπέ. Αν τον προτιμάς καπουτσίνο, χτυπάς πάλι με τον ίδιο τρόπο ένα φάμιλυ γάλα που θα το αφήσεις πρώτα μισή ώρα στην κατάψυξη.
