Η χώρα μας, λέει, βρέχεται από θάλασσα κι εμείς λατρεύουμε το ψάρι. Κάθε έλληνας διαθέτει τη μυστική του ψαροταβέρνα, την οποία κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό, μπας και την πληροφορηθούν οι παραέξω και πάρουν αέρα τα μυαλά του ταβερνιάρη με τις γνωστές συνέπειες στην ποιότητα του σαργού.

Εκτός από σπανιότατες περιπτώσεις, οι πάντες θα αποδεχτούν με ρίγη συγκίνησης την πρόσκληση για «φρέσκο ψαράκι» στα κάρβουνα, τη μόνη ενδεχομένως που μπορεί να φέρει την ομόνοια στους γευστικούς διχασμούς μιας μεγάλης παρέας που ψάχνεται για φαγητική έξοδο. Στην ουσία, όμως, ο σύγχρονος έλληνας αντιμετωπίζει το ψάρι με τη μορφή που του δίδαξαν τα κατεψυγμένα στο σούπερ μάρκετ: κάτι λευκό, τετράγωνο ή στρογγυλό, χωρίς κόκκαλα, πέτσες και ανατομία. Πολλοί δε, ψαροφάγοι, βγαίνοντας μαζί σου για φαγητό, θα σου ζητήσουν να τους καθαρίσεις το ψαράκι τους, το οποίο στην ολοκληρωμένη μορφή του θα το κοιτάξουν με τον αποτροπιασμό που αντιμετωπίζεις στη θέα μιας μεσαιωνικής λαιμητόμου. Ο έμπειρος ψαροφάγος μας, αγνοεί τις βασικότερες από τις οικογένειες του βυθού και είναι ανίκανος να σου περιγράψει με τι ακριβώς μοιάζει μια ζαργάνα, ένα χριστόψαρο, μια στείρα, ένας σκάρος, μια σάλπα, ένα μελανούρι ή ένας γερμανός, πόσο μάλλον τί γεύση έχει. Αν δε, έρθει αντιμέτωπος με καμμιά ευλογημένη δόση βραστόψαρα, αυτά που είναι σίγουρα ντόπια, φρέσκα και κάνουν τη νοστιμότερη σούπα, θα τα αγνοήσει γιατί το ξεψάχνισμά τους απαιτεί γνώσεις μικροχειρουργικής, αφετέρου το λαυράκι και η τσιπούρα ιχθυοτροφίου γνωρίζουν τη μεγαλύτερη κατανάλωση σε όλη την επικράτεια. Φοβού, παρομοίως, όσους δηλώνουν λάτρεις των οστρακοειδών. Φούσκες, γαρίποδες, πετροσωλήνες, στρείδια, καλόγνωμες, σπινιάλο και φουσκάολο αντιμετωπίζονται με το δέος που προκαλεί η θέα των δεινοσαύρων και στην ταβέρνα τελικά θα τη βγάλουν με πατάτες τηγανητές, καταλήγοντας στο φινάλε πως με τον όρο «όστρακα» εννούσαν τηγανητό καλαμαράκι άντε και κανένα μύδι αχνιστό. Ο έμπειρος ψαροφάγος μας, σαν το έξυπνο πουλί που από τη μύτη πιάνεται-παίζει, υποτίθεται, στα δάχτυλα όλα τα μυστικά της θαλασσινής φρεσκάδας, κι επειδή ως γνωστόν το ψάρι τηρεί σιγή ιχθύος, ποτέ δεν θα του αποκαλύψει ότι προέρχεται από την Τουρκία, την Ισπανία και το Μαρόκο. Άστον να νομίζει. Πως όλα τα λιθρίνια έρχονται από το Κουφονήσι και μόνο.