Η μονάδα του Ιωσήφ Κωστάκη ήταν μια έκπληξη πολιτισμού που ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα συναντήσω στην Κρήτη. Μια μονάδα στημμένη σε ιταλικά πρότυπα, που δικαίως ο Σήφης περιγράφει ως την Φεράρι των ζυμαρικών. Όλα εδώ φιάχνονται χωρίς ενισχυτικά, βελτιωτικά και συντηρητικά, με αγνό πρόβειο γάλα από το χωριό και ψιλό σιμιγδάλι ζαχαροπλαστικής που εγγυάται το απόλυτο al dente. Τα ζυμαρικά αποξηραίνονται από 20-110 ώρες ώστε να μην βιάζονται τα θρεπτικά συστατικά τους. Το γάλα για τον ξινόχοντρο ξινίζει όπως παλιά, μόνο του χωρίς βοήθεια. Οι κοπέλες του χωριού σπάνε τον ξινόχοντρο μόνο με τα χέρια τους, το αλάτι έρχεται αντίκρυ, από τα Αστερούσια. Υπάρχει μια βιολογική σειρά αλλά και η παραδοσιακή με το μεσαρίτικο μακαρόνι, το σκιουφιχτό, το καλογερικό, το φύλλο ελιάς με σπανάκι και το ροδοπέταλο με παντζάρι και αγνή ντομάτα. Tα ζυμαρικά από καλαμπίκι ή καμούτ θα βρουν τη χαρά τους όσοι είναι δυσανεκτικοί στη γλουτένη.

Στα καταστήματα με κρητικά προϊόντα