Από τις μακαρονάδες της παιδικής μου ηλικίας, η γευστική μου μνήμη πάντα θα μυρίζει το αψύ άρωμα από καμμένο βούτυρο, στ’αυτιά μου πάντα θα ηχεί το τσιτσίρισμα στην κατσαρόλα, αυτή η έντονη διαμαρτυρία όταν τα μακαρόνια πέφτουν πάνω στο καυτό βούτυρο-η γιαγιά μου τα έκαιγε πάντα με λιωμένο, πρόβειο. Τότε, δεν τρελλαινόμουν για κείνη το βαριά βουτυρένια μυρωδιά της οικογενειακής πολίτικης παράδοσης, ωστόσο, βρήκα τρόπο να φέρω την παραδοσιακή συνταγή σε ελαφρότερα νερά. Ένα φίνο αγελαδινό βούτυρο, που δεν το αφήνουμε να καεί μέχρι να μαυρίσει, μαζί με την μαστιχωτή υφή των τυριών που λιώνουν στο τηγάνι, μπορεί να φτιάξει την πιο ονειρεμένη μακαρονάδα, σε ελάχιστο χρόνο. Αν θέλετε να το κάνετε όπως στη Μάνη, ρίξτε από πάνω και ένα τηγανητό αβγό. Φαγητό της παρηγοριάς, της ζεστασιάς, σαν μαμαδίστικο φιλί.

Υλικά για 4-5 άτομα

1 πακέτο σπαγγέτι ολικής

200 γρ. βούτυρο γάλακτος lurpak

2 φλ. τριμμένο τυρί (μισό γραβιέρα-μισό regato)

1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο κομμένη στη μέση

πιπέρι ή ροζ πιπέρια λίγο τριμμένα για περισσότερο χρώμα

αλάτι

Εκτέλεση

Βράζουμε τα μακαρόνια σε άφθονο αλατισμένο νερό, προσωπικά θεωρώ ότι τα ολικής έχουν ένα φουντουκένιο άρωμα που ταιριάζει πολύ με το βούτυρο αλλά εσείς βάλτε όποια pasta προτιμάτε.

Τα στραγγίζουμε.

Σε ένα τηγάνι, λιώνουμε το βούτυρο, ρίχνουμε και το σκόρδο κομμένο στη μέση, για να το αφαιρέσουμε στη συνέχεια. Αν το αγαπάτε, μπορείτε να το ψιλοκόψετε και να το αφήσετε στη μακαρονάδα-της ταιριάζει πολύ!

Αφήνουμε το βούτυρο να κάψει, χωρίς όμως να μαυρίσει, για 1 λεπτό περίπου, σε δυνατή φωτιά.

Ρίχνουμε τα μακαρόνια με το τυρί, ανακατεύοντας πολύ γρήγορα, έτσι ώστε το βούτυρο να τα καλύψει ωραία και να λιώσει μαστιχωτά το τυρί.

Σερβίρουμε αμέσως και προσθέτουμε το πιπέρι.

Σερβίροντας τα μακαρόνια, θα δείτε ότι το περισσότερο βούτυρο μένει στο τηγάνι. Για να βγει ελαφριά η μακαρονάδα, μην το βάζετε στο πιάτο. Με το καλό ανακάτεμα τα μακαρόνια έχουν πάρει όσο βούτυρο τους χρειάζεται για να γυαλίσουν και να νοστιμίσουν.

Lurpak, κάντε τα μαγικά σας!