Η ταπεινή μου άποψη υποστηρίζει πως η καλύτερη μακαρονάδα είναι η γρήγορη μακαρονάδα! Αυτή που μπορεί να γίνει με ό,τι υλικά σου βρίσκονται στο ψυγείο, ακόμη και το χάραμα μετά το ξενύχτι, αυτή που δεν σε στέλνει στα ψώνια να ψάχνεις το περίεργο τυρί ή το ζαμπόν από φιλέτο φασιανού, κυρίως αυτή που γίνεται με σχεδόν καθόλου υλικά. Παλιά οι μαμάδες έκαιγαν τα μακαρόνια με βούτυρο στις παντός τύπου και καιρού μακαρονάδες. Ανορθόδοξη μέθοδος που σε γεμίζει λάθος και ανθιυγεινές θερμίδες, που όμως, κάτι θέλει να σου πει: το βούτυρο, το καλό, το αληθινό, το παραδοσιακό, το αγνό, το αγελαδινό, λατρεύει τα ζυμαρικά. Για να πάρεις όλο το άρωμα και τη νοστιμιά απλά το προσθέτεις στο τέλος, να λιώσει γλυκά χωρίς να μαγειρευτεί. Έτσι, μια μικρή ποσότητα μπορεί να κάνει τη δουλιά! Κλασική συνταγή, τα μακαρόνια με βούτυρο γίνονται στο χρόνο που χρειάζεται ένα μακαρόνι για να βράσει! Σχεδόν μη-συνταγή, γίνονται μόνο με σκόρδο και λεμόνι και βούτυρο, που φαντάζομαι πάντα βρίσκονται κάπου τριγύρω στην κουζίνα σου. Για το άρωμα, εγώ αγαπώ τον φρέσκο βασιλικό αλλά άμα δεν έχεις τον αντικαθιστάς πολύ ωραία με μαϊντανό, φρέσκια ρίγανη, θυμάρι ή ξερό φασκόμηλο, δυό-τρία φυλλαράκια που θα τα ζεστάνεις μαζί με το βούτυρο, να βγάλουν το έντονο άρωμά τους.

Υλικά

1 πακέτο σπαγγέτι

100 γρ. βούτυρο Lurpak

3-4 ή όσες αντέχεις, σκελίδες σκόρδο λιωμένο

4 κ.σ. χυμό λεμόνι

ξύσμα από 2 λεμόνια

βασιλικό φρέσκο

λίγο μπούκοβο ή πάπρικα γλυκιά

Πώς το κάνουμε

Βράζουμε σε άφθονο αλατισμένο νερό τα μακαρόνια.

Όταν είναι σχεδόν έτοιμα, λιώνουμε σε μεγάλο τηγάνι το βούτυρο, χωρίς να το αφήσουμε να κάψει, σε μέτρια φωτιά.

Προσθέτουμε το σκόρδο, το μπούκοβο και το χυμό λεμονιού, αφήνουμε μισό λεπτό το σκόρδο να μαραθεί.

Στο μεταξύ, τα μακαρόνια έχουν γίνει al dente. Με μια τρυπητή κουτάλα τα μεταφέρουμε στο τηγάνι, χωρίς να τα στραγγίσουμε.

Δυναμώνουμε τη φωτιά και ανακατεύουμε καλά, μέχρι να πάει παντού το βούτυρο.

Προσθέτουμε το βασιλικό και το ξύσμα λεμονιού και σερβίρουμε με φλύδες από όποιο τυρί μας αρέσει και μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Γιατί το καλό φαγητό αξίζει Lurpak