Πολλοί πιστεύουν ότι η ελληνική κουζίνα ταυτίζεται με το ελαιόλαδο. Στην παραδοσιακή μας γεύση, όμως, η νοστιμιά διχάζεται στα δυό: με ελαιόλαδο μαγείρευαν μόνον οι τόποι που μπορούσαν να το παράγουν. Όλοι οι υπόλοιποι μαγείρευαν με βούτυρο ή με χοιρινό λίπος, καθώς την εποχή που οι μετακινήσεις δεν ήταν εύκολες όσο στις μέρες μας, η μαγείρισσα της εποχής μαγείρευε με ό,τι παρήγε η οικογενειακή οικονομία. Η οποία ζούσε εν πολλοίς, από την κτηνοτροφία. Επιπλέον, με βούτυρο μαγείρευαν και οι μικρασιάτες που ήρθαν να πλουτίσουν με τη δική τους γεύση την ελληνική παράδοση, με βούτυρο μαγείρευε και η αστική κουζίνα του ΄50 και του ΄60, του Τσελεμεντέ και της Χρύσας Παραδείση.

Προσωπικά, τη σάλτσα ντομάτα μου, για την οποία είμαι πολύ περήφανη, την έφτιαχνα πάντα με σκόρδο, ελαιόλαδο και βασιλικό. Διαβάζοντας το βιβλίο “Χρύσα Παραδείση” της Μαρίας Τσοσκούνογλου, νοστάλγησα τη γιαγιά μου και τα υπέροχα φαγητά που ποτέ δεν κατάφερα να αναστήσω στη δική μου κουζίνα. Ξεφυλλίζοντας τη Χρύσα, είπα να δοκιμάσω τη σάλτσα ντομάτα όπως παλιά, με το αληθινό, αγελαδινό βουτυράκι και το κρεμμύδι της. Υπέροχη! Με δυό κινήσεις αλλάζει εντελώς το αποτέλεσμα και ταιριάζει πολύ με κρέας, με κοτόπουλο, πάνω σε ένα ψάρι φιλέτο αλλά και με αβγά μάτια!

Υλικά 

1 κιλό πολύ ώριμες ντομάτες

1 καρότο

2 κλωναράκια σέλινο

1 κρεμμύδι

1 μεγάλη κ.σ. βούτυρο Lurpak

αλάτι-πιπέρι

Πώς την κάνουμε

Κόβουμε τις ντομάτες, το κρεμμύδι και το καρότο σε μεγάλα κομμάτια.

Σε μια μικρή κατσαρόλα, σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά, βράζουμε τη ντομάτα, το κρεμμύδι και το καρότο με λίγο αλάτι και το σέλινο άκοπο, μέχρι να μαλακώσει το καρότο.

Πετάμε το σέλινο και περνάμε τη σάλτσα από την ψιλή σίτα (το σουρωτήρι που σουρώνουμε το ρύζι).

Την ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα μαζί με το βούτυρο και μαγειρεύουμε για λίγα λεπτά, μέχρι να δέσει-σ’αυτό θα την βοηθήσει το βούτυρο-ανακατεύοντας συχνά.

Σερβίρουμε με φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

 

Το καλό φαγητό αξίζει Lurpak