Μπορεί για εκατοντάδες χρόνια ο άντρας να ήταν το κυρίαρχο αρσενικό, ωστόσο ποτέ ως τώρα η μοίρα δεν του επέτρεψε να κυριαρχήσει στη χώρα της Οικιακής Κατσαρόλας. Όσο η σύγχρονη γυναίκα μυείται θέλοντας και μη στα μυστικά ενός βίου επαγγελματικού βγαίνοντας από την αλλοτινή προστατευμένη φωλιά της, η κουζίνα περιμένει τη δική του συμβολή για να ξαναγίνει το κέντρο του σπιτιού.

Οι θλιβερές επιπτώσεις του ντελίβερυ στη φόρμα και τη σιλουέτα του σύγχρονου Αδάμ, τον έχουν πια πείσει ότι η κουζίνα δεν είναι άλλη μια παραξενιά του αρχιτέκτονα στο σχεδιασμό ενός σπιτιού, ούτε το απόλυτο βασίλειο μιας καφετιέρας. Η δυναμική και άκρως επιτυχημένη εισβολή του άντρα στα πεδία του ψητού κατσαρόλας, μεταφράζει την ανάγκη του σύγχρονου αρσενικού να πάρει τη μοίρα της διατροφής του στα χέρια του. Από τη στιγμή που ελέγχεις απόλυτα την εργαλειοθήκη, το γραφείο και τη γκαρνταρόμπα σου, ο έλεγχος της κουζίνας σου είναι ένα ακόμη σημάδι δύναμης και εξουσίας, η απόδειξη ότι είσαι κύριος και αφέντης της-ποιοτικής-επιβίωσής σου. Οι άντρες αποδεικνύονται καλύτεροι μάγειρες γιατί είναι πιο μεθοδικοί, πιο σχολαστικοί στις δόσεις, και εν τέλει, πιο επιστημονικοί. Αφετέρου, μπαίνουν στην κουζίνα από την πόρτα της ηδονής και του χόμπυ κι όχι επειδή είναι υποχρεωμένοι να χορτάσουν όπως-όπως τα πεινασμένα στόματα μιας οικογένειας, μέρα μπαίνει-νύχτα βγαίνει καθημερινά. Και, τελικά, είναι καταδικασμένος να πετύχει σε ότι καταπιάνεται με μεράκι. Από τη στιγμή που είσαι ο άντρας του σπιτιού, ο ρόλος του μάγειρα του σπιτιού σου ανήκει δικαιωματικά. Αυτό διαπιστώνω καθημερινά, καλεσμένη σε σπίτια εργένηδων, συνταξιούχων αλλά και μπαμπάδων με παιδιά. Στο σπίτι του Τόνυ δοκίμασα τις νοστιμότερες πατάτες φούρνου της ζωής μου κι επιπλέον ο Τόνυ, ήξερε να μου δώσει τη συνταγή με ακρίβεια χημικής εξίσωσης όταν μου παίρνει μια ώρα διευκρινίσεων για να διελευκάνω το “περίπου” και τις ήξεις-αφίξεις μιας συνταγής της μαμάς ή της κολλητής μου. Κι ο Τόνυ, επιπλέον, ανήκει στην κατηγορία της νέας χαρωπής και ακομπλεξάριστης νοικοκυράς της κρίσης, που με ηδονή επωμίζεται την κατσαρόλα της ημέρας και το ταπεράκι της αγαπημένης συζύγου στο γραφείο, αφού η ανεργία έτσι αποφάσισε να μοιράσει τους ρόλους. Στην ισότητα της ανάγκης, απαντάμε με θαυμαστικό και την πιο απόλυτη κατάφαση.

 Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ Γκουρμέ