Aμανίτα

Καθώς ζω στο Πήλιο, καθημερινά, ακόμη και στα πιο τουριστικά χωριά, έρχομαι αντιμέτωπη με την γκρίνια των ξενοδόχων για την κρίση αλλά και με την αισθητική της φρίκης και την έλλειψη παροχών, που συναντάς στα περισσότερα καταλύματα.

Έλλειψη και έλλειμμα πολιτισμού ή αυτό το Σεφερικό, “όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει”.Υπάρχει, όμως και μια αυλή, όπου πίσω από την ξύλινη, παλιά της πόρτα, κάθε φορά θα συναντήσω τον παράδεισο, σιωπηλό, διακριτικό, αληθινό, όπως ταριάζει σε όλα τα μεγάλα, μικρά πράγματα. Και τον Φιλάρετο με τη Μαριάννα και το γιό τους το Νικολάκη. Με ένα τσίπουρο, ένα ξυλάγγουρο και μια ντομάτα κομμένη στα 4, γλυκές κουβέντες, ίσως να’χει μείνει και κανένας κολοκυθοκεφτές από τα πρωινά.

Ξενοδόχοι, που ανάστησαν με κόπο και σεβασμό περίσσιο ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα, μέσα στο δάσος της Τσαγκαράδας. Από το μικρόκοσμό τους δεν βγαίνουν ποτέ, ούτε για να παραπονεθούν, ούτε για να γκρινιάξουν μαζί με τους υπόλοιπους.

Και τί να βγουν να κάνουν, αφού έχουν τόσα πολλά και μαγικά να φροντίσουν: 3,5 στρέμματα βιολογικό μποστάνι, τα βότανά τους, τα φρουτόδεντρα, την κουζίνα και τους καλεσμένους τους. Επιστήμονες και οι δυό, εδώ χτίζουν “επιστημονικά” την εμπειρία ενός ξενώνα που ξέρει από φιλοξενία. Λίγα δωμάτια, να νοιώθεις “σαν στο σπίτι” της γιαγιάς σου, να διαβάζεις το βιβλίο σου κάτω από τη μηλιά, ν’ακούς μόνο τα τζιτζίκια και τη γαλήνη, τα μάτια σου να χάνονται κάπου ανάμεσα στις ορτανσίες, το πέλαγος και τον άχρονο χρόνο. Λάτρεις και γνώστες των μανιταριών, άμα θέλεις θα σε ξεναγήσουν στο δάσος, μετά θα σου μαγειρέψουν την άγρια σοδιά.

Η Αμανίτα, όμως, είναι κυρίως, το πρωινό της. Μια ιεροτελεστία που μπορεί να κρατήσει ως και 3 ώρες, αφού ο Φιλάρετος θα σε ξεναγήσει σε κάθε πρώτη ύλη κι έχει πολλά να σου πει για όσα σου προκύψουν στο πιάτο. Ό,τι δοκιμάσεις έρχεται από το μποστάνι και τον κήπο. Το βουνό δίνει ένα χεράκι στα βατόμουρα, στα μανιτάρια, στις φτέρες, στα αγριοσπάραγγα.

Εδώ δεν υπάρχουν μπουφέδες. Μόνο λίγα τραπέζια στην ξύλινη τραπεζαρία, που βοηθούν την προσωπική επαφή, τα διαφορετικά πιάτα που ετοιμάζει στην σπιτική της κουζίνα η Μαριάννα.

Το ζυμωτό ψωμί, τις τηγανόκλουρες, τους κολοκυθοκεφτέδες, τη σαλάτα με την γλυστρίδα και τη γλυκιά ντομάτα. Το μενού το αποφασίζει κάθε μέρα ο κήπος, σήμερα έχει καρπάτσο κολοκυθάκι, αύριο πιπερόπιτα ή ομελέτα με κολοκυθανθούς.

Τα φρούτα του δάσους μαζί με τα ήμερα, γίνονται μαρμελάδες και πετιμέζι για τις τηγανίτες, την κερασόπιτα και την πάστα φλόρα, αν έχεις πρόβλημα με τη γλουτένη οι ζύμες θα γίνουν από ζέα. Η Μαριάννα θα σου φτιάξει και μελόπιτα από τη Σίφνο την πατρίδα της και τα τυριά της απανταχού Ελλάδας θα ολοκληρώσουν μια νόστιμη πατριδογνωσία, αυτή που θα κάνει τον κάθε ξένο να επιστρέψει “και του χρόνου”.